Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια, μάτια μου

Τα τραγούδια μοιάζουν με τους ανθρώπους.

Από τη στιγμή που ενηλικιώνονται, αρχίζουν να περιπλανιόνται ελεύθερα σε αέρινους δρόμους, διαγράφοντας την δική τους πορεία.

Κυκλοφορούν συνήθως νύχτα και άλλοτε συχνάζουν σε γεμάτα bar, άλλοτε τρυπώνουν σε μοναχικά σπίτια. Σε φιλούν με θράσος στο αυτί και σε προκαλούν να περάσεις μία νύχτα μαζί τους, συνοδεία αλκοόλ, ή απλά να τους γυρίσεις την πλάτη για σε προσπεράσουν.

Κάποιες φορές, αν είσαι έτοιμος, συναντάς ένα συγκεκριμένο τραγούδι που νιώθεις ότι σου μιλάει. Το πιάνεις απ’ το χέρι και το αφήνεις να σε συντροφεύσει στις κρύες νύχτες, τα χωρίς ύπνο μεσημέρια και τα γεμάτα αγωνία πρωινά σου. Του εξομολογείσαι τα πιο βαθιά μυστικά και τις πιο ένοχες σκέψεις σου και νομίζεις ότι είναι γραμμένο για σένα.

Μέχρι κάποια στιγμή να το βαρεθείς και να το παρατήσεις. Μπορεί να νομίζεις ότι το ξέχασες, αλλά αν το ξανασυναντήσεις τυχαία μπροστά σου, θα σου θυμίσει όλα αυτά που περάσατε μαζί.


(Παραθέτω ένα τραγουδάκι που βρέθηκε μπροστά μου τυχαία και πέρασα μαζί του έναν ολόκληρο χειμώνα.)

Αφιερώμενο σε όσους κάνουν τα μακροβούτια τους με ανοιχτά τα μάτια.

"Πνιγμένοι άγγελοι"

(Στίχοι: Μ.Ξυδούς, Π.Σταθόγιαννης, μουσική: Φ.Πλιάτσικας, Σ.Δρογώσης)

click to play

15 - Pliatsikas & ...