ΜΗΤΗΡ

Κάποιες φορές την βλέπω στον ύπνο μου.

Να κάθεται σε μια ξύλινη καρέκλα, με τα πόδια ανοιχτά.

Το φαρδύ φόρεμα της ανεβασμένο να αποκαλύπτει τους ματωμένους μηρούς της.

Λες και έτρεχε ανάμεσα σε αγκάθια γυμνή για ώρα πολλή.

Δεν φοράει παπούτσια, ούτε εσώρουχο και το αιδοίο της μοιάζει με στόμα ορθάνοιχτο.

Το ένα χέρι της στηρίζεται πάνω στο τραπέζι, δίπλα σε ένα πιάτο άδειο, ένα μαχαίρι, και ένα πηρούνι.

Το άλλο ακουμπάει την εγκυμονούσα κοιλιά της.

Τα στήθια της πρησμένα και δαγκωμένα, ανεβοκατεβαίνουν γρήγορα στο ρυθμό της ανάσας της.

Το πρόσωπό της πρόωρα γερασμένο, με τα μαλλιά της ανάκατα να το σκεπάζουν.

Μόνο τα κλαμένα μάτια της προδίδουν την ηλικία της.

Τριάντα και κάτι.

Το βλέμμα της ακίνητο, εστιασμένο στο παράθυρο.

Περιμένει κάθε φορά να φανώ.

Και μόλις προβάλλω και διασταυρωθούν οι ματιές μας, αρπάζει το μαχαίρι σφιχτά και το καρφώνει με δύναμη πάνω στην κοιλιά της.

Το τραβάει έξω και το καρφώνει ξανά.

Και ξανά.

Ανεβοκατεβάζει το χέρι της με πάθος εφηβικού αυνανισμού.

Παίρνουν φωτιά τα μάτια της και τα χείλη της ζαρώνουν σε σχήμα οργασμού.

Μέχρι να ξεψυχήσει και η τελευταία πνοή ζωής από την μήτρα της.